NEFSİME NOTLAR-1
Ey
tembel nefsim!
Nedir
seni secdeden alıkoyan?
Bırak
bu gururu, inadı; gafletten uyan.
Gördün
mü?
Senin
gibi, dünyada o kadar oyalanan,
Herkes
göçüp gitti, bir sen kaldın gidecek.
Kalk
artık yerinden, kır üşengeçliğin belini,
Dağıt
tembellik döşeğini,
Kurtul
bu beyhude gururdan,
Bari
sen de hazırlan.
Sanma
ki, boşuna gidecek çabaların,
Gören,
işiten, bilen; bir Rabbin var senin.
İltica
et, O’na dayan.
Koş!
Abdest al! Huzura çık! Af dile, yalvararak,
O,
Rahman’dır, merhameti bol olandır.
Kıl
namazı huşu ile bil ki, tekrarı yok o anların,
Acele
et, ölüm sana ulaşmadan; geç kalmış olma sakın!
Önünde
darağacı kurulmuş, arkanda ecel aslanı,
Sırası
gelen gidiyor, elden bir şey gelmiyor.
Acı
ama tek gerçek var bu dünyada,
Ölümü
düşün, anla artık her şey fani!
Sen
de fanisin; yaratılan her şey gibi.
Kulak
ver dinle, bak! Rabbin ne diyor:
“Her
nefis, ölümü tadacaktır.”
İşte,
bu sözdür her şeyin üstündeki gerçek
Kimse
kalmayacak dünyada, herkes O ’na dönecek,
Ama
bilerek, ama bilmeyerek…
Ya
ağlayarak yahut gülerek.
Varsa
gücün, durdur haydi bu gidişi,
Durduramazsın
biliyorsun, kimin haddine ki…
Keşkesi
yok, çaresi yok son pişmanlığın.
Acele
et, ölüm sana ulaşmadan; geç kalmış olma sakın!
Mustafa GÜL
(02
Haziran 2016)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder